Beste spelers,
Naar aanleiding van onze discussie afgelopen dinsdag over ‘repertoire’, lijkt het mij belangrijk nog eens een en ander te verduidelijken. Lees even dit half A-4tje.
Ik heb ‘ja’ gezegd tegen Orion toen het bestuur de wens te kennen gaf om met de groep eens een andere weg in te slaan dan gebruikelijk [dat kun je vernieuwing of verandering noemen of what ever]. Het zou dan interessant zijn om eens te kijken naar stukken uit het, wat genoemd wordt, ‘officiële’ repertoire, het ‘wereldrepertoire’, het ‘grote’ toneel. Ik kan er ook niks aan doen dat ze die namen daaraan geven.
Ik heb gemerkt dat enkelen onder jullie in dit repertoiregebied bekend zijn, voor anderen is het een totaal onbekend terrein. De een kent de namen van de grote auteurs, de ander heeft er nog nooit van gehoord.
De stukken die ik op tafel breng en de auteurs die ik noem behoren tot dat ‘wereldrepertoire’ en het is hartstikke interessant om daar nou eens een stuk uit te kiezen ; want dat is de uitdaging: je begeven op onbekend terrein.
Trek je bij lezing niks aan van ‘gekke’ teksten, symboliek, gebrek aan logica, rare regieaanwijzingen, onwerkelijke situaties, vreemde dialogen, onbegrijpelijke personages, enz, enz… dat is eigen aan toneelliteratuur. Want toneelkunst is de verbéélding van de werkelijkheid en niet zomaar een kopie van de werkelijkheid. [Vergelijk resp. de blauwe bomen van Picasso tegenover het realistische ‘ zigeunerinnetje met de traan’]
Alles wordt in een repetitieperiode duidelijk en helder. Er is niemand die een toneelstuk bij 1e lezing helemaal doorheeft, ook een regisseur niet. Dat is een proces.
En het thema? Wel, dat moet eigentijds zijn. En eigentijdse thema’s vind je zowel in hedendaagse stukken als in stukken van decennia terug.
Geef je over en heb vertrouwen; en ik ontdek dat ik een hoop talent voor m’n neus heb!
Met groet en een prettige Carnaval,
Piet
Reactie schrijven